Vandaag was weer een dagje van overal een handje bij helpen, ook in de keuken. De sfeer is zo gemoedelijk, ik moet er niet aan denken deze mensen te moeten missen. De kinderen wilden ontzettend graag op de foto vandaag. Het liefst ieder kind wel honderd keer. Het was goed te merken dat de kinderen het er ook moeilijk mee hadden. Het was een beetje stil en niemand keek blij.

Tina, William en Dennis zijn vandaag langs geweest om te kijken hoe alles ging en of ik nog iets speciaals te vertellen had. Dit zou ook gelijk de laatste keer zijn dat ik Tina zou zien. Ik heb Tina verteld dat ik Madam Charity enorm bewonder en dat zij echt goed werk doet, maar ik het wel vervelend vind dat ze mij elke dag weer om geld vraagt. Ik zou willen dat ik meer kon geven maar mijn budget is ook beperkt omdat ik student ben. Voor ghanezen is het niet raar om aan blanken geld te vragen en vragen staat vrij. Misschien komt het ook doordat de familie uit Nederland het weeshuis meer geld te bieden had dan ik. Mogelijk dat Madam Charity daardoor wat meer aan bleef dringen bij mij.

’s Avonds was er een disco. De kinderen hebben heerlijk gedanst. Het was al echt donker, dus er viel niet veel te zien. Maar iedereen had pret. De muziek was in heel het dorp te horen. Kinderen uit het dorp kwamen een kijkje nemen.

Twee van de werkers vroegen of ik met hen mee ging naar een soort bar verderop in de straat. Even weg van de drukte. Het was heel gezellig en we hebben over van alles gepraat. Ze willen graag dat ik terug kom wanneer ik dat kan. Rond tien uur voelde ik me echt niet lekker. Ik ben met hen het dorp in geweest en we hebben medicijnen gehaald. Die hielpen gelukkig een beetje. Het was alleen wel jammer dat de laatste avond daar op deze manier zo verpest werd.

Ik heb best redelijk geslapen en voelde me weer oké. Helaas voelde ik me al gelijk weer ziek toen ik wakker werd.