William en Dennis hebben gezegd dat ze mij vandaag om twee uur ’s middags op zouden komen halen. De ochtend was hectisch. Ik zag er enorm tegenop om de kinderen en de werkers te moeten verlaten. Ik ben er ook daadwerkelijk ziek van geweest. Ik kon geen hap door mijn keel krijgen.

Om half twee stonden William en Dennis mij op te wachten. In de auto zat Anke, een meisje uit België, dat bij een ander project in Ghana vrijwilligerswerk had gedaan. Zij vliegt ook vandaag terug. Omdat ik dacht nog een half uur te hebben, heb ik heel snel afscheid moeten nemen van iedereen. Ik had het er echt moeilijk mee. Zodra we van het terrein af reden voelde ik me echt ongelukkig.

Iedereen was stil tijdens de rit naar het vliegveld. Ik heb wel aan Anke gevraagd hoe zij alles ervaren heeft en zij was ook heel positief. Ze vertelde me dat ze wanneer we bij het vliegveld aankwamen naar een vriend ging in Accra, die ze tijdens haar project had ontmoet. Dat betekende dat ze laat in de avond terug kwam. Ik zou dan dus de hele dag alleen op het vliegveld zitten… Echter had ik gisteren al geregeld dat twee van de medewerkers ’s middags naar het vliegveld zouden komen om mij te vergezellen. Het was heel gezellig met hen en ik voelde me veilig. Het was natuurlijk ook super handig dat ze alles voor mij konden vertalen. Met zijn drieën hebben we wat gegeten bij een van de restaurants dichtbij het vliegveld. Die maaltijd was ook het enige dat ik die dag heb gegeten. Bij het vliegveld in Accra is het zo dat je alleen daadwerkelijk naar binnen mag als je zelf een vliegticket hebt. Dus kennissen of aanhang die daar achter blijven mogen niet naar binnen.

Tot de uiterste tijd heb ik met de werkers buiten gezeten. We hebben allemaal niet echt gepraat, want we vonden het erg jammer dat we afscheid moesten nemen. Ze hebben mij geholpen met mijn bagage en mij tot de deur van het vliegveld gebracht. Het was een emotioneel afscheid. Ik was ze heel erg dankbaar voor deze dag. Dit zal ik nooit meer vergeten. Net als de rest van dit avontuur!

Mijn vlucht was prima. Ik ben alleen wel heel de vlucht ziek geweest van het missen van iedereen. Er zit maar één ding op! Eerst hard studeren dit schooljaar en dan volgende zomervakantie weer terug!