Vannacht heb ik niet zo goed geslapen. Ik had het ontzettend warm.

Vandaag had ik even een moment nodig om alle indrukken te verwerken. Nu merk ik echt het verschil tussen arme en rijke ghanezen. Het weeshuis is super arm. De kinderen wassen maar één keer per dag hun handen en de meeste werknemers ook.

De goede faciliteiten die ik had zijn compleet verdwenen. Geen airconditioning meer, geen schoon toilet en geen douche. Hier wordt voor alles rivierwater gebruikt en wanneer ik mezelf was is dat dus vanaf nu met dat water. Het water ziet er heel smerig uit, maar daar moet je maar niet over nadenken, want dan durf je niet meer. De toilet pot wordt door heel veel mensen gebruikt en stinkt een uur in de wind. De kinderen doen hun behoefte wel eens naast de pot... In het toilet hokje staan drie tonnen. Twee van de tonnen zijn voor rivierwater. Met een emmertje en het rivierwater wordt het toilet doorgespoeld. De andere ton is voor toiletpapier. Wanneer je hebt afgeveegd moet het papier in de ton. Kortom: niet fris!

Vandaag ben ik met de Tro Tro (een soort OV busje) en de taxi naar Kasua geweest. Ik heb daar een ananas gekocht en achttien liter mineraalwater.

Om 16:00 ben ik in de straat van het weeshuis op pad geweest om iemand te kunnen vinden die mijn haar in kon vlechten. Uiteindelijk deden ze het met zijn drieën en hebben ze vier pakken nephaar gebruikt! Vier uur lang heb ik in die stoel gezeten... Het haar is enorm zwaar.